No-nonsense mensen zijn mijn vrienden.
Geen rond-de-pot-gedraai.
Gewoon zeggen waar het op staat.
En dan ook weer niet teveel zeggen.
Niet doordrammen en over iets doorzeuren om een punt te scoren.

Daarom is de Argiope Keyserlingii dan ook een diertje naar mijn hart.
Ze geeft geen kik maar maakt aan de andere kant wel heel duidelijk waar het op staat.
’Hier ben ik, ik speel geen verstoppertje. Je kan precies zien waar ik zit.’
’En ik heb honger! Honger ja!!’
’Dus gewoon vliegen naar het punt gemarkeerd met die grote “X”.’
‘Dan zien we elkaar daar voor de lunch. O.K.?’

Hoeveel duidelijker kan je zijn?

Voor de mannetjes ‘A. keyserlingii’ is het ook makkelijk. Geen gezoek tussen al die planten, geen gesnuffel naar feromonen. Gewoon op zoek naar een kruis en dan bingo!

Wat die mannetjes zich iets te laat realiseren, gek als ze worden wanneer ze die uitnodigende X daar zien zweven, is dat Madame Keyserlingii vele malen groter is dan zij. En dat ze honger heeft, zo’n grote honger.

Come to mama baby, come to mama…